ราชสีห์กับหนู

ราชสีห์กับหนู

 กาลครั้งหนึ่งขณะที่ ราชสีห์ตัวหนึ่งกำลังนอนหลับอยู่อย่างสงบในวันที่อากาศสดในวันหนึ่ง ก็มีหนูตัวจิ๋วๆ ตัวหนึ่งวิ่งเล่นขั้นลงบนตัวมัน จนทำให้ราชสีห์ตื่น มันระปบหนูด้วยอุ้งเท้าใหญ่ของมัน และอ้าขากรรไกรมหิมาเพื่อจะเขมือบเจ้าหนูตัวน้อยลงไปเสีย
“ขอประทานโทษเถิด ท่านเจ้าป่า” เจ้าหนูอ้อนวอน “ท่านให้อภัยข้าครั้งนี้ แล้วข้าจะไม่มีวันลืมเลย ใครจะรู้ว่าข้าอาจทำอะไรตอยแทนให้ท่านได้บ้างในสักวัน”
ราชสีห์รู้สึกขบขันกับความคิดของหู่ที่ว่าจะสามารถช่วยเลือมันได้ มันจึงยกอุ้งเท้าของมันออกและปล่อยเจ้าหนูไป ไม่นานหลังจากนั้นราชสีห์เกิดไปติดกับดังเข้า นายพรานผู้ปรารถนานะนำมันไปถวายพระราชา จึงผูกมันไว้กับต้นไม้ต้นหนึ่งขณะที่ออกหารถลากเพื่อบรรทุกราชสีห์
ขณะนั้นเองเจ้าหนูตัวน้อยก็เดินผ่านมา เมื่อเห็นว่าราชสีห์ตกอยู่ในสภาพอันเลวร้าย มันจึงตรงเข้าไปหาราชสีห์และกัดแทะเชือกที่ผูกไว้จนขาด “ข้าพูดถูกใช่ใหมล่ะ” เจ้าหนูตัวเล็กกล่าว
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า “เพื่อนตัวจิ๋วอาจพิสูจน์ความเป็นเพื่อนที่ยิ่งใหญ่”